Vandaag staat in het teken van de reis naar Death Valley National Park. Het is daar ongeveer het warmste gedeelte van Amerika, dus we hebben ons weer wat op de hals gehaald.
Om 9 uur opgestaan en terwijl de kinderen aan het douchen zijn, check ik mijn lijstje van Las Vegas: drank, vrouwen en gokken. Nu drank dat zit wel goed, een beetje te weinig gedronken voor mijn doen, maar ik moet steeds rijden. Vrouwen, daar tel ik de flirt van gisteren bij dus dat zit wel goed. Gokken, nee dat nog niet. Nou dan moet dat maar gebeuren. Dus terwijl de kinderen zich klaarmaken, ga ik naar beneden het casino in en loop tussen de gokkasten door alsof ik er verstand van heb. Waar kijk je naar als je wilt gokken ? Ik weet het niet. Ik besluit te gaan voor de 25 dollarcent kasten, want die geven het langst plezier denk ik maar. Ik zoek er een uit alsof ze allemaal verschillend zijn, maar dat zijn ze niet. Toch zegt mijn gevoel die ene, dat is hem. Ik heb besloten 20 dollar op te offeren aan het gokken en dan te stoppen. Ik heb een sterk karakter, dus dat moet me lukken. De 20 dollar er in, 80 credits krijg je dan en per druk op de knop gaan er twee credits af. Dat is de eerste tegenvaller: je moet op een knop drukken en ik wilde zo graag aan zo’n arm trekken, maar dat is ouderwets denk ik. Het gaat op zich lekker. Je drukt een paar keer en af en toe komt er wat bij: 4, 12 8, 4, maar uiteindelijk gaat er meer af dan dat er bij komt, dus 20 dollar na 10 minuten weg. Ik kijk wat om me heen, niemand ziet het, nog een keer 20 dollar, het gevoel is goed, ik voel hem komen, de jackpot. Na drie keer drukken raak, 80 credits er bij ! Ik ben er blij mee. Twee drukken later 20 credits er bij, hopaah. 80 drukken later, alles weg…..
Nou ik kan in ieder geval zeggen dat ik heb gegokt in een casino en het gevoel dat je iets groots kunt winnen is ook wel een leuk gevoel.
Toch kan het goed gaan. Een vrouwtje achter mij gaat zitten gooit 1 misschien twee keer een muntje er in en op het moment dat ik teneergeslagen wegloop, staat dat ding nog steeds credits erbij te tellen, zucht….
Terug op de kamer, zijn de kinderen klaar en is het 11 uur, checkout tijd. Ik denk dat komt niet zo nauw, we gaan eerst even ontbijten. Zo gezegd, zo gedaan, wat ontbeten en een ander ding dat we geleerd hebben is dat je niet iets moet nemen, wat je thuis zo lekker vind. Dat valt namelijk vies tegen! Zo hebben we een keer lasagne gegeten in Amerika, niet doen. Scones eten in de USA, niet doen, ze lijken er nog niet op. Een broodje hamkaas: wel lekker maar anders.
Eerst maar eens de koffers in de auto en uitchecken. Bij het uitchecken blijkt natuurlijk dat we een uur te laat zijn. De juffrouw achter de balie vraagt of we een verlate checkout hebben aangevraagd. Nee zeg ik: “Ik wilde via de TV uitchecken, maar dat werkte niet”, waarop ze fel reageert: “En duurt dat 1 uur ?”. “Ehhh, nou dat niet, maar we hebben nog even ontbeten onderweg”. “Nou ik zal U er niets voor aanrekenen, maar ik waarschuw U wel dat dit niet nog een keer gebeurt”. Pfff, daar kom ik goed weg, pittig wijfie zeg.
We zijn dan toch eindelijk op weg. Het is inmiddels 12:30 en het is een uurtje of drie rijden. Eerst nog even tanken, want ik weet niet wat we onderweg in de “woestijn” nog tegenkomen. Na wat voorstadjes van Las Vegas te zijn gepasseerd, vallen we weer terug op dorre velden en kale heuvels. Na een uur even zo’n dorpje van niets, echt van de films een tankstation en een saloon, verder niets. Nog even later een iets groter dorpje met wat winkels. Op een gegeven moment rijden we Death Valley National Parc binnen en jawel, weer een park. Waarom dit een National parc is, wordt ons later misschien duidelijk, maar op dit moment is het een dorre bergachtige bedoeling. We moeten nog een entree fee betalen ook nog. Na het bord van Death Valley, gaat binnen een kilometer of 5 de temperatuur wel 15 graden omhoog. We zitten op een gegeven moment op de 50 graden celsius. We durven niet meer naar buiten. Op dit warmste punt zie je ook echte woestijn ontstaan, gewoon duinzand. We moeten hier een foto van maken en we moeten ook eens proeven hoe heet dat is. Kenny en ik gaan naar buiten en je krijgt kippevel van de hitte, niet normaal. Kenny poseert in zijn nieuwe basketbal kleding en ik maak nog wat foto’s en we gaan snel weer door.
Death valley, de desert
Onderweg nog wat water inslaan in het warmste dorp van Amerika denk ik. We moeten naar Furnice Creek Resort in Death Valley. Op de laatste 100 km moeten we op verschillende plaatsen de airco uit doen om oververhitting van de auto tegen te gaan. We worden moe en zijn het even zat. Het resort ligt aan Highway 190, maar waar dat is is niet bekend. Highway 190 is denk ik 120 km lang dus zoek maar uit waar dat is. Dat lost de TomTom niet op. Dan zien we eindelijk een bord Met Furnice Creek, oeps 53 mijl. Maar de 53 mijl is nog niet het ergste, het bord staat in de tegenovergesteld richting te wijzen. De kans dat een grappenmaker het bord heeft omgedraaid schat ik in op nul, dus zijn we de l*l…. Omdat de plaats van het hotel staat aangegeven als Death Valley en het bord de plaats Furnice Creek lijkt aan te geven, twijfel ik nog wel. OK, we moeten het vragen, maar in een afgelegen gebied als Death Valley, kun je maar over de zoveel km iets vragen, want er is verder niemand. Na 8 km een restaurantje, waar we het kunnen vragen en ja hoor, we moeten 60 mijl terug. We hebben op een kruising de verkeerde richting gekozen. Net het heetste stuk door de bergen waar we de airco uit moesten doen, moeten we nog een keer doen maar dan de andere kant op. Daarna hebben we het snel gevonden, wel ten koste van twee misselijke kinderen, maar we houden het droog. Kan niet missen, vanuit een dorre omgeving zie je ineens een oase van palmbomen verschijnen waar een golfbaan is en het resort waar we moeten zijn. Zeker geen chique bedoeling hoor, het resort is een camping met wat leuke appartementen. Het is echt een oase met een natuurlijke bron in de grond, dus ze hebben water genoeg. Dit stukje ligt 214 feet onder de zeespiegel. Omdat het zo laag ligt, is het ook weer heet: weer rond de 50 graden ! We checken in, gaan naar de kamer en besluiten te gaan zwemmen in het aangelegen zwembad. Het water is tegen de 40 graden, maar als je uit een 50 graden omgeving komt is het toch lekker. We hebben inmiddels ook heel wat was verzameld, dus in deze hitte mogen we ook nog even twee wassen draaien en drogen. Nou dat drogen was een makkie.
’s-Avonds echt lekker gegeten in het steak restaurant van het resort De sterrenhemel hier is overigens betoverend mooi, zo helder heb ik hem zelden gezien. Nu nog wat lezen, gamen en BLOGGEN. In deze afgelegen omgeving is geen Internet verbinding, dus deze blog komt wat later online. Ook de mobiele telefoons hebben geen ontvangst.
Nou tot morgen maar weer.
Aantal keer gelezen :304
