De eerste volle dag in de Grand Canyon. Vanmorgen eerst naar de conciërge zoals ze die hier noemen, een heer op leeftijd, die alles van de omgeving weet en goed kan adviseren over wat te doen. En ja hoor, ook deze man weer super aardig en behulpzaam. Dat is met veel Amerikanen. Ik had altijd het idee dat ze alleen maar voor de beleefdheid vroegen hoe het met je gaat, maar ze menen het echt. Ze vragen vaak waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat. Ook bij de benzinepomp, leuk.
Dus bij de conciërge ideeën opgedaan en twee reserveringen gemaakt. Aan het eind van deze dag op hertenjacht, althans kijken of we ze kunnen vinden en foto’s maken. Toen ik dit aan Kayleigh voorstelde: “Oh pap, gaan we echt op herten jagen ? Dat vind ik zielig hoor !” Lief hè zo’n dochter. En morgenvroeg in de helikopter over de Grand Canyon vliegen. Verder wat tips gekregen wat te doen vandaag en de conciërge besluit te zeggen:”Nou dan zie ik je morgenvroeg wel weer, dan vertel je maar wat je hebt gedaan, dan kunnen we voor morgen weer wat adviseren”.
Eerst maar het IMAX theater in waar ze een soort promotiefilm draaien over de Grand Canyon. Een beetje over de geschiedenis en wat er zoal te doen is. Het is geen gratis film, dus de kaartjes worden verkocht, indien gewenst inclusief popcorn. Dat laatste maar niet gedaan, we hebben net ontbeten. Een mooie film op supergroot bioscoop formaat, alleen met de airco op levensgevaarlijk, we hadden het alle vier steenkoud toen we er uitgingen. Buiten inmiddels een aangename 30 graden.
Daarna met de auto het Grand Canyon park in. $ 25 intree betalen voor een 7 daagse pas en de auto geparkeerd. Er rijden op het park verschillende shuttle bussen naar verschillende bestemmingen. Wij nemen er een naar het begin van een wandeling die de conciërge ons had aanbevolen. Tot op dat moment ben je gewoon in de bossen en heb je nog geen steen gezien van de Grand Canyon. Je gaat gewoon twijfelen of je wel op de juiste plek bent. Volgens de kaart is het maar 20 meter verderop. Nou ja alles wijst er op dat we goed zitten, dus we laten ons verassen. Nou en dat deed het ook wel. We stappen de bus uit, lopen een talud op naar het wandelpad en wat je dan te zien krijgt als je bovenaan het talud staat is adembenemend. Je wordt op dat moment heel erg klein en het enige wat we alle vier konden zeggen is wow !! Je kijk 18km ver in een 1 km diepe rotsen formatie in de meest prachtige kleuren, om stil van te worden….
We wandelen langs de zuidelijke rand van de Canyon (the South rim) met prachtige vergezichten. Onderweg wat winkeltjes bezocht, eekhoorns gezien en gelopen in de warme zon. Tja, dat is toch even genieten. Na zo’n 3 km hebben de kinderen het wel een beetje gezien. Maar goed het was ook wel drie uur ’s middags en om 5 uur moesten we klaar zijn voor de jeepsafari naar de herten. Dus naar het Hotel terug, lekker even gezwommen (Kayleigh en ik, want als de jongens een PSP, DS of computer in hun handen krijgen, dan is het klaar met de communicatie). Wel lekker even afgekoeld en uitgerust.
Dan naar de Safari. Een luxe pickup, waarvan de achterbak is omgetoverd tot een safari auto staat al te wachten bij de receptie. Een, natuurlijk, aardige man, Joe geheten met een guitige kop en een continue lach op zijn gezicht heet ons welkom. Hij gaat er iets leuks van maken zegt hij. Nou dat zullen we nog wel eens zien, denken wij nuchtere Hollanders. Nou het wordt echt leuk. Eerst een uurtje door het bos rijden met uitleg over de naaldbomen en plantjes. Dan plotseling zien we in de rand van het bos twee vrouwtjes herten staan te grazen en vervolgens ons nieuwsgierig aankijken. Ja dat is natuurlijk leuk, dus de camera’s klikken en zoomen alsof er een wereldster voorbij komt in Hollywood. Onderweg nog even een Bonestory gekregen. Hij stopt bij het sketet van een hert wat duidelijk door jagers is gedood, omdat er duidelijk snijmerken te zien zijn. De kop is er duidelijk afgezaagd en nog meer sappige details. Iets te veel details voor Kayleigh die spontaan onwel wordt en flauw dreigt te vallen. Het gebeurt niet en ze herstelt snel weer, maar het was even schrikken.
Dan maar naar de uitkijktoren gereden. Een 40 meter hoge uitkijktoren die gebruikt wordt door een, meestal gepensioneerde, man die een contract krijgt voor een paar maanden om vanuit zijn caravan en deze uitkijktoren in de gaten te houden of er ergens in de bossen brand uitbreekt. Een prachtig uitzicht hebben we over de bossen en een stuk van de Grand Canyon. Onderweg is het weer raak, nu een mannetjes hert van zo’n vier jaar oud volgens Joe, staat ons weer nieuwsgierig aan te kijken vanaf zo’n meter of 50. Indrukwekkende beesten.
Dan door naar de rand van de Grand Canyon voor het bijwonen van de zonsondergang. Zeer mooi als het zonlicht van de ondergaande zon nu recht op de steile wanden van de Canyon schijnt. De kleuren komen nu mooier tot zijn recht als eerder die dag.
Dan wordt het tijd om terug te gaan naar het Hotel. Onderweg is het weer raak, nu wat verder voor ons op de verharde doorgaande weg, steken drie volwassen herten en een jonkie brutaal de weg over. Nou onze dag kan niet meer stuk. Joe een flinke fooi gegeven, want volgens de conciërge is het basisloon wat ze verdienen wel erg weinig en moeten ze het van de fooien hebben. Maar het was de moeite waard.
Wat gegeten bij de pizza hut en nu weer een het lezen, gamen en BLOGGEN. Nou genoeg maar weer. Morgen een drukke dag met de helikopter en wat andere zaken, dus op tijd naar bed (6:45 moeten we op).
Tot morgen !
Aantal keer gelezen :309
