Een zware dag

Het wordt vandaag weer een zware dag. 24 september 1960 is Lizzy geboren, in 2007 van ons heen gegaan. Bijna 6 jaar geleden, op een gewone zondagavond sloeg het noodlot toe.

Al 6 jaar geleden , wat gaat de tijd toch snel. En wat gebeurt er dan in die 6 jaar ? Je loopt alle fases door die begint van totale chock over wat je binnen die 24 uur overkomt. Deze fase gaat over in een fase van totale verdriet waarbij je in de kelder van het leven terecht komt. Je probeert je kinderen overeind te houden, maar je moet jezelf ook nog staande zien te houden. Dan wordt je dus door familie, vrienden en collega’s ondersteund, waardoor je het niet alleen hoeft te doen. Langzaam kom je tot rust en leer je het een plaatsje te geven. Het is echt zo, er is een plekje waar je iets kunt parkeren en waar je naar toe kunt gaan als je dat wilt. Soms dient dit plekje zichzelf aan bij een gesprek, film of theaterstuk. Dan komt alles weer boven en beleef je alles weer opnieuw. De kinderen doen het op hun eigen manier. Worden door hun vrienden geholpen en pikken de draad weer langzaam op zo goed en zo kwaad als dat kan. En nu zijn we weer 6 jaar later en soms lijkt alles normaal te zijn. Soms lijkt er niets aan de hand te zijn. Soms lijk je weer gelukkig te zijn. Maar het plekje is er nog altijd, zowel in je hoofd als in je hart. Het plekje waar je naar toe gaat als je daar behoefte aan hebt. Het plekje wat er altijd zal blijven, waar Lizzy altijd zal zijn.

lizzykaarsen

Aantal keer gelezen :467