Azoren 4/10

Ons hele leven moeten we keuzes maken en pas achteraf weten we of het de juiste zijn.
De dag van vandaag begint al met de keuze of we gaan wandelen of niet. We hebben gepland om helemaal rond het Azul meer te gaan lopen. Dit meer is in de krater van de vulkaan ontstaan, dus het wandelen is pittig en over de bergen. Maar het heeft de hele nacht geregend en vanochtend ziet het er nog niet jofel uit. We gaan het toch doen, thuis zitten is geen optie. We gaan twee wandelingen combineren zodat we om het eiland kunnen. Alles bij elkaar zo’n 20 km. We gaan met de auto op pad en jawel, we rijden er in een keer goed naar toe. Het weer lijkt zich goed te houden dus we hebben er zin in. Het is weer een prachtige tocht over de toppen van de kraterrand door bossen en velden. Het heeft een beetje weg van de chinese muur omdat de toppen zo spits zijn en de weg er op vrij breed. Er staat wel een enorme wind die mijn pet van mijn hoofd af blaast dus die gaat de rugzak in, de pet dus.

Na 10 km komen we op het verbindingspunt van de twee routes, dus na een korte pauze zetten we onze tocht voort. Na 12 km door het bos lopen we nu al een tijdje op de weg. Wel vreemd want dat zijn we niet gewend. Nog eens op de kaart kijken maar het lijkt goed. We lopen door, zo’n 3 km bergafwaarts, als we in een plaatsje aan de kust aankomen waar we helemaal niet horen te zijn. Ergens toch een verkeerde keuze gemaakt. En we zijn na 13 km al aardig moe. OK monique, laat ik deze blog eens voor mijn rekening nemen: ik heb me op de wandeling niet voldoende voorbereid, ik had moeten weten dat we verkeerd zaten en dat had ik kunnen voorkomen. Vergeef me dat ik het ooerinstint van de man die kan improviseren niet van me af heb kunnen zetten. Sorry dat ik het avontuur om landen te veroveren en zeeen te bevaren nog in me heb. Het spijt me dat ik de jeugdige naiviteit nog steeds niet los kan laten en de gedachte dat het allemaal toch wel goed komt. Maar weet dat deze man je altijd veilig zal thuisbrengen !

Als we besluiten terug te gaan is het nog eens 12 km ! Balend en nadenkend wat te doen, komt de nuchterheid en koelheid van de Nederlandse vrouw naar boven met de opmerking: “Nou eerst maar eens een ijsje eten!”. Voor ik het weet zitten we een ijsje te eten. Het lost helemaal niks op, maar het is wel even lekker. We besluiten met de bus het stukje terug te gaan want we zien een bushalte in de juiste richting staan. Er staat zelfs een man in het bushokje te wachten dus het kan niet lang meer duren voordat de bus komt. Tijdschema of routebord kennen ze hier niet. Na een tijdje wordt de man door een personenauto opgehaald en blijkt de bus pas over twee uur te komen ! Plan B: we bellen een taxi. Nu moet je weten dat de Azoren zeer klein zijn. Op ons eiland wonen 150.000 mensen waarvan 130.000 in de hoofdstad. Op dit moment zijn wij ver van de hoofdstad en als je vraagt naar een taxi dan staan ze je aan te kijken en in veel te veel woorden die je niet verstaat uit te leggen dat hier geen taxi’s komen. Plan C: lopen ….
Aldus geschied en we gaan vol tegenzin de 3 km de berg weer op. Het is inmiddels 16:00 uur en we moeten nog 12 km. We zijn al 4 uur aan het lopen. Ik probeer ons nog liftend naar boven te krijgen maar buiten een paar vriendelijk terugzwaaiende Azoren, zal het bij lopen blijven. De weer app, die er de hele week al naast zit, geeft aan dat het om 19:00 gaat regenen, maar die zal er nu ook wel naast zitten.

Boven op de berg weer aangekomen, staan we weer voor een keuze: twee km verder lopen naar een ander dorp om daar een taxi te bestellen of onze originele route vervolgen (nog 9 km). We hebben geen vertrouwen in het dorp en haar dorpelingen dus we vervolgen onze route. Monique begint al aardig moe te worden en heeft er de pest in. De sfeer in de groep begint dus al aardig tot het nulpunt te dalen. Een zware 6 km verder komen we op de top aan waarna we nog zo’n 3 km over de weg naar onze auto moeten. En natuurlijk, de weerapp doet nu net wat we niet willen: hij heeft gelijk! Het begint te regenen en in precies 3 minuten zijn we zeiknat. We ploeteren voort en na 1 km komt er een prachtig staaltje vrouwentechniek naar boven. Monique denkt:” Kom, ik steek ook maar eens mijn duim omhoog !” En jawel, met bijna piepende remmen stopt er een pickup busje met twee mannen voor en twee in de achterbak die vragen of we lift nodig hebben ! Verbaast, want ik wist op dat moment niet dat monique dat had gedaan, klimmen we in de achterbak en hobbelen droog de laatste twee km naar de auto. De bestuurder van de pickup heeft een goede keuze gemaakt ! Ik heb ook een goede keuze gemaakt dat weet ik nu al, ik ben met Monique op vakantie gegaan, trots op mijn meissieĀ !

azoren6

azoren7

azoren8

azoren9

azoren10

azoren11

Aantal keer gelezen :460