Gisteren dus naar Alafonisi geweest waar het strand roze is. Met een gehuurd Fiatje Punto gaan we op pad. We hebben een route beschrijving mee gekregen en in de auto moet een kaart liggen hebben ze gezegd. Nou die kaart ligt er niet dus eerst op zoek naar een landkaart. Nadat we de kaart hebben gekregen van de Hotel receptie kunnen we op weg. Kreta kent maar 1 snelweg, van Oost naar West, zo’n 250 km lang. Verkeerslichten zijn nauwelijks aanwezig op het eiland. Naast een gebrek aan euro’s heeft Griekenland ook een gebrek aan verkeersborden. Tjonge jonge wat lastig dat de helft van de borden er niet zijn of zijn beklad en dus onleesbaar. Inhalen vergt ook een speciale techniek. Omdat alles tweebaansweg is, maar wel breed, ga je wanneer iemand je wil inhalen, op de vluchtstrook rijden zodat ze langs je heen kunnen. Even wennen maar het werkt wel.
De foto van het roze strand die Mieke Mieke Nouwens-Stuiver in een eerdere reactie plaatste, kwam niet echt in de buurt. Als je in de branding ging staan en je kijkt links en rechts van je, dan zie je als je het echt graag wilt zien, af en toe een ietwat roze gloed. Maar om het nou een roze strand te noemen …
Het was er wel mooi, absoluut. Het geheel gaf een echt subtropisch gevoel. Kraakhelder water met een heerlijke temperatuur. We hebben ons zeker vermaakt. Op de terugweg zijn we gaan shoppen in Chania, een van de vier grotere steden op het eiland. Een mooie winkelstad met een mooie haven. Lopend langs de haven boulevard worden we continue lastig gevallen door opdringerige restaurant poppers die ons willen overtuigen dat we nu honger hebben ook al hebben we het niet. Een gaat zover dat hij De klokken van Arnemuiden voor ons gaat zingen. Uiteraard vol complimenten over mijn prachtige vrouw en wonderschone dochters. Zelf heeft hij dezelfde gezin samenstelling wat wordt ondersteund met foto’s op zijn Iphone. Ik bespaar me de moeite om toelichting te geven op mijn complete gezin samenstelling en laat de vier kinderen die thuis zijn maar achterwege. Na ook nog met kortingen gesmeten hebben, laten wij hem teleurgesteld achter, we lopen door. We drinken wat en kiezen daarna een restaurant wat op een bord de volgende slogan heeft geschreven: “no pressure, no stress”. Dit restaurant springt er uit door als enige niet opdringerig te lobbyen voor ons als klant, en ruim de tijd te geven om het menu te kiezen en te eten. Het eten is voortreffelijk, de bediening perfect, de rekening navenant, maar met een persoonlijk afscheid van de eigenaar nemen we afscheid van het restaurant en weer een prachtige dag op Kreta.
Aantal keer gelezen :577
