Kijken is een vak

We hebben allemaal ogen gekregen om te zien. Ogen om te kijken naar de dingen om ons heen. Er is wel degelijk een verschil tussen zien en kijken. Bij het woord zien gaan we niet veel verder dan dat we iets waarnemen en daar niet direct iets mee doen, niet direct op reageren. Bij het woord kijken ga je bewust iets doen met datgene dat je ziet. Je gaat er voor zitten of je bent op zoek naar iets.

Hoe je iets ziet is ook verre van eenduidig. Laatst hadden we een interessante test in de vorm van tarot kaarten. Je weet wel van die kaarten die je kunt zien als een manier om met behulp van symboolkaarten inzicht te krijgen in allerlei aspecten van het dagelijks leven. Je kunt de tarot gebruiken als je inzicht wilt hebben over zaken die te maken hebben met liefde, werk, bewustzijn of je eigen ontwikkeling. Nou in de kennismakingstest werden die kaarten een voor een aan vijf mensen getoond en het bleek dat er van bijna iedere kaart wel twee compleet tegenstrijdige waarnemingen waren met een compleet andere uitleg, dus dat iemand iets compleet anders in de kaart zag dan de ander. Dit komt omdat iedereen in een eerste indruk iets in die kaart ziet wat te maken heeft met zijn innerlijk, en op die kaart ondersteuning zoekt voor die indruk. Dus zelfs als je naar hetzelfde kijkt, kun je toch iets compleet anders zien.

Dat kijken een vak is en niet zo vanzelfsprekend is, ondervinden we nog al eens een keer. Zelf heb ik het nog al eens een keer: waar heb ik mijn bril nou gelaten ? Alles afgezocht en uiteindelijk gevonden op de tafel waar ik zit, maar net iets verscholen onder een papiertje. Mijn kinderen zijn nog erger. Hoe vaak Kenny zijn sleutels, portemonnee of pinpas kwijt is, het is al niet meer bijzonder. Als hij gaat zoeken, vindt hij ze bijna nooit, in ieder geval niet binnen korte tijd. We zijn verheugd als hij zijn spulletjes een keer gewoon bij zich heeft. Kayleigh kunnen we wel tot kampioen pinpas verliezen kronen. Hoe vaak ze haar pinpas, rijbewijs en paspoort kwijt is geweest is enorm. Gewoon weg, niet meer te vinden. Laatst nog belde de politie op dat ze haar pinpas en rijbewijs hadden gevonden, gewoon op straat. En afgelopen weekend weer haar pinpas kwijt …

Als je iets gaat zoeken omdat je het kwijt bent, is ook nog niet zo eenvoudig. Zelf ben ik er absoluut niet goed in. Ik kan soms zoeken en het gewoon niet vinden. Ik kijk dan niet goed of ik zie het gewoon niet. Monique daarentegen is een wonder in het zoeken. Hoe ze het doet weet ik niet, maar als het ergens binnen haar bereik ligt dan vindt ze het. Die pinpas van Kayleigh vorige week, heeft ze gevonden. Ik loop dan wel eens achter haar aan als ze iets aan het zoeken is van mij of de kinderen, om te zien of ze een geheim wapen gebruikt of een speciale techniek gebruikt. Soms verdenk ik haar dat ze gewoon dingen verstopt om ze weer te kunnen vinden….
Tot op heden heb ik echter niets kunnen ontdekken wat het succes van haar zoeken verklaart.
Ik zat laatst wel te denken dat een moeder natuurlijk wel super getraind is. Ongelofelijk vaak is ze op de proef gesteld, ontelbaar vaak in actie gekomen. Als je bedenkt hoe vaak kinderen en vaders vragen: “Mam, weet je waar mijn boek ligt ?” , “Mam heb je mijn sleutels gezien”, “Schat, waar heb je mijn overhemd gelaten ?”. Ja, ik denk dat het dat moet zijn, moeders zijn helden, moeders zijn kanjers in het kijken en het te zien. Vaders en kinderen kijken wel maar zien het niet. Hulde aan de moeders !
Hulde aan de moeder !

Hulde aan de moeders !

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

 

Aantal keer gelezen :690

Reacties

  1. 5

    jolande dahmen zegt

    Geweldig Maarten!! Zó herkenbaar…Ik vind ook altijd alles van iedereen!! Thanks voor het lintje Heel blij mee