Zaterdagnacht

Afgelopen zaterdag begon onze avond met een nieuwjaarsborrel bij voetbalclub Emplina. Monique, Brian en ik hadden een gezellige borrel van 17:00 tot 19:00, maar op onverklaarbare reden waren we pas om 20:30 thuis. Het blijft voor ons moeilijk niet als laatste te vertrekken.
zaterdagnachtThuis aangekomen zijn de vrienden van Kenny aangekomen voor een klein afscheidsfeestje. Kenny, mijn middelste zoon, vertrekt maandag voor zijn studie 3 maanden naar Helsinki in Finland. Een vooruitzicht waar hij zelf, hoe dichter het vertrek nadert, steeds minder zin in heeft. De minus 21 graden en 5 uur daglicht per dag op dit moment in Helsinki heeft toch minder aantrekkingskracht dan enkele maanden geleden.

Om overnachtelijke taferelen tot ver in de ochtend te voorkomen, is er bij ons inmiddels de afspraak om rond 12 uur ‘s-nachts een einde aan het feestje te maken. De avond zelf schrijd rustig voort en iedereen doet zijn ding. Kenny feest en frituurt er op los, Monique zit volop in de carnavalskleding voorbereiding en ik lees wat met een muziekje op de achtergrond. De rest van ons achtkoppig familiemonster bevindt zich bij vrienden, op feestjes en in de stad.
Rond 12 uur ga ik naar bed en laat voor de laatste keer Skye onze hond uit. Tot dusver niets aan de hand.

Monique heeft het kortste lontje getrokken en mag Jessie van een fuif ophalen om half een, samen met twee vriendinnetjes die bij ons blijven slapen. Om half één herinner ik Kenny nog even aan onze afspraak over de eindtijd van 12 uur. Het gaat ons niet zo zeer om die eindtijd, danwel om de geluidsoverlast als andere mensen op bed liggen en in een gehorig huis als het onze er feestgedruis is. Kennny accepteert nooit iets zonder een gevecht en zonder dat je het weet ben je weer aan het onderhandelen. Argumenten van: “Ja maar Pap, je hebt er toch geen last van ?” En deze: “Ik heb in de keuken gestaan en ik hoor niets” maken geen indruk maar we komen toch  overeen dat het om 1 uur echt afgelopen moet zijn.

Inmiddels is het groepje van Jessie ook aangekomen en het eerste wat wordt gedaan is eten. Ik weet niet of dat bij iedereen zo is, maar hier moet na het stappen altijd worden gegeten. Giegelend en kakelend loopt het groepje door het huis en als de groep van Kenny de groep van Jessie in de keuken tegenkomt is de rust definitief overleden.
Rond half twee vertrekt het groepje van Kenny de stad in. Het groepje van Jessie heeft zich rond twee uur vol gegeten en vertrekt naar bed om rond half drie de rust in het huis te laten terugkeren.

Het is half vier als Jeffrey vrij rustig thuiskomt, die is dan ook bijna volwassen zullen we maar zeggen. Het is vier uur als Kenny luidruchtig in de deuropening de toestand in de wereld nog even bespreekt met zijn maten, afscheid neemt, en met het sluiten van de voordeur het laatste stukje hoop doet verdwijnen de slaap weer terug te kunnen vatten. Even later gaat hij zijn eigen rust inluiden die enkele minuten later zijn hoogtepunt bereikt als hij moe en voldaan in zijn bed in slaap valt.

Een half uur later komt Kayleigh thuis en laat haar thuiskomst niet ongemerkt voorbij gaan door met een enorme klap de voordeur dicht te smijten. Op dat moment schiet mij de tekst van Marco Borsato’s liedje Dochters door mijn hoofd:

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan
En val ik gerust in slaap, ze is thuis

Nou mijn dochter is niet gezegend met fluwelen handjes die een deur zachtjes dicht kunnen doen …

Ook Kayleigh kan niet naar bed zonder eerst te eten. Ik weet niet of het door de drank komt, maar een keukenkast zachtjes dichtdoen wordt ons niet gegund. Een bordje pakken en neerzetten op een normale manier zit er ook niet in.

Rond zes uur keert de rust dan eindelijk terug in huize van Teeffelen. Eindelijk heeft iedereen zijn rust gevonden. En natuurlijk is het uiteindelijk heerlijk om te weten dat iedereen veilig thuis is, maar diegene die nog durft te zeggen dat kinderen leuk zijn, nodig ik uit bij ons eens een zaterdagnacht door te brengen……

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

 

Aantal keer gelezen :662