Zo af en toe gaan we op stap. Een biertje drinken in de stad met vrienden. Afgelopen vrijdag was het zo ver. Samen met vrienden de binnenstad van Den Bosch in. Na een drukke dag op het werk is het lekker even uitblazen in de kroeg. Een biertje met vrienden behoort tot de betere momenten in het leven. En ons trio is wel wat bijzonder. Bijzonder omdat wij niet veel over voetbal of auto’s praten, maar over gevoelens en onzekerheden. Over angsten en prestatiedrang, over de onzekerheden van uiterlijk en innerlijk. Met andere woorden: we praten over onze vrouwen en hun gedrag…
Nou, we praten ook wel over onze eigen gevoelens hoor. We zijn geen stoere macho’s maar mannen die midden in het leven staan. Mannen die niets meer willen bewijzen, maar zich wel af vragen of dit het nou is. Wat we nu doen, blijven we dat doen of gaan we veranderen. Gaan we door op de ingeslagen weg, kiezen we voor het gezin of gaan we voor onszelf. Zo af en toe diepe gesprekken, maar de lol overwint toch altijd.
En we laten ons niet afleiden door de rumeurige omgeving van de kroeg. We laten ons niet intimideren door een veel te luidruchtige vrouw van midden veertig die meerdere keren tegen ons aan loopt. Ik laat me niet afleiden door twee mannen aan de bar die hun slag slaan als de anderen naar de WC zijn met een openingszin die ik nog niet eerder gehoord heb: “Wij vroegen ons af hoe het kan dat jouw blouse die je aan hebt zo mooi zonder kreukels kan zijn?”. Nee, zelfs als we bitterballen bestellen en we gehaktballetjes krijgen, raakt ons niet. Niets kan ons van de wijs brengen.
We sluiten de nacht af met een vette hap en worden door het thuisfront heerlijk opgehaald en thuisgebracht. Moeten we vaker doen, lekker op stap.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :374
