9 mei 1994, wat een bijzondere dag !
De geboorte van Kenneth Maarten Gerard van Teeffelen, roepnaam Kenny, drager van twee van mijn namen. Vanaf het moment dat hij het levenslicht aanschouwde, via een makkelijke bevalling die ik nauwelijks heb gevoeld, was het een makkelijk kind. Gezond, lekker dik en vol goede moed.
Een bijzonder ventje toen, een bijzondere vent nu. Als baby geen centje pijn, sliep goed, at goed en poepte goed. Op zijn verjaardag vandaag, na precies 22 jaar geen spat veranderd. Hij slaapt alleen meer, eet alles wat los en vast zit en poept in zijn eentje zoveel als een kudde koeien met diarree.
Ook een ondeugend mannetje ook die altijd dingen deed en pas achteraf gaat nadenken wat hij heeft gedaan. Ook dat is nu nog steeds het geval. Gaat op zijn instinct af en zijn onderbuik gevoel en ziet later wel wat dit voor gevolgen heeft. Voor hemzelf een onbezorgd bestaan, voor zijn omgeving een uitdaging, iedere dag weer.
Kenny heeft wel altijd een doel voor ogen gehad en is ambitieus. Hij weet wat hij wil en krijgt het ook allemaal voor elkaar. Alhoewel zijn droom nooit is geweest om op de voorgrond te staan, lijkt dit wel altijd het geval te zijn. Hij heeft een soort natuurlijk leiderschap in zich wat hem goed ligt. Een leiderschap wat misschien ook wel wordt afgedwongen door zijn harde stem en grote voorkomen.
Hij kan smullen van eten en enthousiast hierover vertellen. Zeker nu omdat hij veel sport, heeft het eten in zijn omgeving geen schijn van kans. Alles wat hartig is en veel, heeft zijn aandacht en zal binnen de kortste keren worden omgezet in voeding voor zijn spieren en afval voor het riool.
Ook houdt hij van avontuurlijke films die bij ons inmiddels een eigen genre hebben gekregen: Kenny films. Films over ridders, veldslagen of de avontuurlijke hooglanden van Schotland. Science Fiction en historie, alles wordt verslonden, maar het moet wel kwaliteit hebben. B-films worden genadeloos afgestraft met een afkeurende blik, gevolgd door een afstandsbediening actie naar standje doorzappen.
School heeft hij redelijk gemakkelijk doorlopen door het allemaal net te halen. Een typisch geval van zesjes cultuur. Meer in zijn mars, maar waarom zou je meer doen als het op halve kracht ook lukt? Heeft altijd naar de Hotel school gewild en dit jaar hoopt hij af te studeren op het NHTV International Hotel Management in Breda. Eén ding weet hij ook al zeker: het wordt later geen baan in een Hotel…..
Financieel altijd aan de grond omdat hij geen zin heeft om te werken en verstrooid in zijn dagelijkse doen als hij weer eens alles kwijt is. Sleutels, paspoort en portemonnee zijn constant op de vlucht voor hem en leveren met Kenny een continue strijd.
Een bijzondere man die 22 jarige zoon van mij die ik jarenlang heb kunnen verslaan met stoeien en armpje drukken maar nu niet meer. Een bijzondere man die binnenkort op eigen benen zal gaan staan maar mij altijd zal weten te vinden als hij me nodig heeft.
Een bijzondere man die altijd mijn kindje zal blijven met die bolle wangen en die heerlijke lach van vroeger. Een bijzondere gedachte dat hij altijd mijn zoon zal blijven hoe groot hij ook denkt te zijn of te gaan worden. Gewoon bijzonder dat ik altijd zijn vader zal zijn en heel veel van hem zal blijven houden.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :909
