Tenerife dag 5

Vandaag weer een dagje SIAM park. Het gigantische waterpark op 20 minuten lopen van ons hotel. Het park ligt prachtig op een bergwand en tijdens het wachten in de rijen, waan je jezelf in de jungle. Mooie beplanting en regelmatig een grote hagedis die nieuwsgierig een kijkje komt nemen bij die rare mensen die soms wel een uur moeten wachten om een ritje van 20 seconden te maken.

Er is een strand met zwembad op het park met zo’n golven machine. Je weet wel zo’n golfslagbad. We hebben ze wel vaker meegemaakt, maar deze vind ik bijzonder. Met een doffe klap van het geluid van een gigantische kasteelpoort die dichtslaat zetten ze hier in één klap een kolom water van vier meter hoog neer. Echt binnen een fractie van een seconde staat die kolom water er. Het publiek reageert hierop met een prachtig oe en ahh geschreeuw alsof in Pamplona de stieren worden losgelaten. De kolom water kan nu maar één ding doen en dat is zich via een gigantische golf over ons heen storten en dat is precies wat er gebeurt. Mijn technisch hart gaat sneller kloppen van dit technische hoogstandje een waterkolom zo snel op te zetten en dat tientallen keren om de paar minuten.

Hoogtepunt van ons bezoek moet de Tower of Power worden. Een 28 meter hoge glijbaan waar je een snelheid van 80km/uur mee haalt. Voordat je in het eindbad terecht komt, brengt deze attractie je via een buis dwars door een basin met haaien. Het idee is spannender dan de werkelijkheid maar het maakt de afweging of ik het wel of niet ga doen er niet makkelijker op. Jessie is de vorige keer dat we in het park waren ook al geweest. Ik ben niet zo’n held in die dingen (zie je wel dames, ik kan ook kritisch naar mezelf zijn) en wacht haar ervaring liever eerst even af. Na bestudering van de baan, het verslag aanhorend van Jessie en een tijdswaarneming dat het ritje niet meer dan 8 seconden gaat duren, besluit ik deze keer te gaan. Ik kan me toch niet door een dertienjarige snotneus laten aftroeven! Normaal hou ik helemaal niet zo van die extreme attracties maar iets zegt me dat ik dit wel aandurf.

Jessie geeft aan, toen ze alleen ging, dat op het moment dat ze in de rij stond, ze verschillende stadia heeft doorlopen. Op het eerste gedeelte was er niets aan de hand. Mensen staan wat te keuvelen terwijl ze in de rij staan dus niets aan de hand. Iets hoger op de trap gaan de mensen zich wat meer met de attractie bezighouden en beginnen er wat grapjes en zenuwachtig lachende mensen te komen. Halverwege begint Jessie buikpijn te krijgen en wil ze naar de wc. Dat doet ze niet en nadat ze van een vrouw van het park uitleg heeft gekregen hoe ze zich in de attractie moet gedragen begint ze te trillen en wordt ze echt zenuwachtig. Ze praat zichzelf moed in om niet op te geven en het gewoon te doen. Vergeet niet dat de eerste keer ze daar alleen stond. Ze zwaait naar Monique en mij die beneden staan te wachten om naar haar beneden te zien komen. Ze stort zich over de glijbaan naar beneden en vond het nog kei keuk ook!

Ik begin nu boven toch ook wel een beetje zenuwachtig te worden. Je staat toch op 28 meter hoogte in een diepe afgrond te kijken. Ik haal diep adem voordat ik door een medewerker naar beneden wordt geduwd. Dat was een goed plan dat inademen want de hele weg naar beneden kan ik niet ademhalen. De combinatie van spanning, water in mijn gezicht en de snelheid blokkeert mijn gezicht om de broodnodige zuurstof tot mij te kunnen nemen. Gelukkig duurt het maar 8 seconden. Het is een kikkende ervaring die eindigt in een bevrijdende plons. Onderweg geen haai gezien. Een overwinning op mezelf maar een volgende keer weer? Nou nee.

Wil je mijn video zien:

 

Wil je het promotiefilmpje zien van SIAM Park:

 

 

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

Aantal keer gelezen :444