Een helicopterdag
Toen we vanochtend op wilde staan werden we herinnerd aan de 6 km wandeling van gisteren in de omgeving van Masca. Onze spieren vertelde ons bij de eerste beweging die leek op uit bed stappen, dat ze dit niet gewend waren. Ze lieten ons dit dat dan ook in niet mis te verstane gevoelens weten. Niet zo maar een beetje spierpijn, nee heftige pijnscheuten in de luie vakantiespieren. Vooral de bovenbenen zijn dominant aanwezig en weigeren mee te werken.
Plannen maken voor vandaag: waar hebben we zin in of beter gezegd: waar zijn we toe in staat? Nou, de keuze is snel gemaakt. We doen lekker niks vandaag. Ook niet naar het zwembad, ook niet naar het strand. Gewoon lekker niks. We blijven lekker op bed liggen onder de ventilator die aan het plafond hangt. Het is broeiend warm dus we zetten de ventilator op standje helicopter en we doen vandaag lekker niks.
Nou, helemaal niks is ook overdreven. Rond 15:00 verlaten we de kamer op aandringen van de schoonmakers die ook een gezin hebben en naar huis willen. Jessie gaat toch een van haar oude schoenen uit de vuilnisbak halen en nieuwe nepnagels laten zetten. We droppen haar bij de nagel studio waar een aziatisch vrouwtje haar onder haar hoede neemt. Monique en ik gaan op zoek naar een terrasje aan zee en verwennen ons met een heerlijke bel Sangria.
Een uurtje of twee en een paar drankjes later strompelen we onze weg terug als een stel bejaarden met een volle luier. We gaan op onze kamer weer in de helicopterstand en rekken de dag uit naar 20:00.
Dan herhaalt het circus zich weer en zoeken we onze weg naar een restaurant om te eten. Wegens groot succes van de eerder genoten Sangria, besluiten we hetzelfde restaurant te nemen. Niet in de laatste plaats omdat het lekker dichtbij is en redelijk vriendelijk voor onze bovenbeenspieren is. Heerlijk gegeten en tegen beter weten in gaan we na het eten nog een stukje verder lopen. Hadden we niet moeten doen, we hadden beter moeten weten. Het probleem van een stukje lopen is namelijk dat je ook weer terug moet. We geven het op. We erkennen onze meerdere en worden verslagen door ons eigen lichaam. De helicopterstand was de enigst juiste beslissing en daar hadden we ons bij neer moeten leggen.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :375
