Edinburgh dag1

Kan het, te weinig stress als je op vakantie gaat? Uit ervaring weet ik dat wanneer je met vrouwen op vakantie gaat, stress een gagarandeerde start van je vakantie is. (Vakantiestress)

Vandaag ga ik samen met mijn twee zoons Jeffrey en Kenny naar mijn dochter Kayleigh die op de Universiteit van Edinburgh studeert. We gaan met het vliegtuig van Amsterdam naar Edinburgh. De afspraak was dat de jongens de avond van te voren vanuit hun woonplaats Breda naar Den Bosch zouden komen zodat we in ieder geval op tijd op het vliegveld zouden zijn. Een app in de loop van de avond vertelt me dat ze dat niet gaan redden en de volgende ochtend pas naar Den Bosch komen. Slecht nieuws gezien de ervaring dat op tijd komen niet hun sterkste kant is.

We wagen het er op en spreken af dat ze uiterlijk om 12:00 komen zodat we op tijd kunnen vertrekken. Rond 11:40 bel ik voor de zekerheid op of ze hun instapkaart mail hebben binnengekregen. O ja en jullie zijn onderweg toch? Ehmm we staan op punt van vertrekken pap! Okey, daar gaan we weer. Geen stress momentje te bespeuren bij Jeffrey als hij me het slechte nieuws brengt. Waarom zou je ook, “Het komt allemaal wel goed pap”.
Voordat ze er zijn, is het 12:30 en hebben we 30 minuten van onze kostbare tijd verspild. Geen probleem, we vertrekken gewoon en het komt wel goed. We zitten in de auto en vertrekken als Kenny roept: “Wacht pap ik ben m’n telefoon kwijt!” “Hoezo, die had je net in je hand!” En ja hoor, auto uit, naar binnen, niet gevonden, achter in de auto in de tas kijken, daar ook niet. Ik kijk achterom en zie de telefoon liggen op de stoelzitting waar Ken net zat. “Ken hij ligt hier!”, en we kunnen alsnog op weg. Onderweg geen enkel teken van stress, de heren nemen lekker hun tijd en doen hun middagdutje terwijl ik de auto via wat vertraging door files naar de parkeergarage van Schiphol navigeer.

Hun welverdiende middagdutje!

We lopen naar de uitgang van de parkeergarage als ik merk dat ik mijn tasje met paspoort en instapkaart niet bij me heb! Hoe kan dat nou weer?Terug naar de auto en gelukkig ligt het tasje voorin de auto. Snel terug naar de uitgang. Kak, waar is mijn portomonnai? In de auto? En ja hoor, terug naar de auto en daar ligt dat kloteding me dom aan te staren op de zitting van mijn stoel!
Met de bus naar het vliegtuig, tenminste als de buschauffeur tijd heeft. Hij stapt de bus uit als wij instappen en blijft wel een kwartier weg. Kostbare tijd gaat verloren, maar we maken ons niet druk want het komt wel goed toch? Het komt altijd goed. Na het inchecken trakteren we onszelf op een lekkere koffie, want dat hebben we wel verdiend na zoveel onrecht wat ons wordt aangedaan. We keuvelen wat door totdat ik bij toeval op mijn telefoon kijk en zie dat we een kwartier geleden al bij de gate hadden moeten zijn. We klokken het restje koffie achterover en snellen onze weg naar de gate waar we als laatste passagiers nog net op tijd het vliegtuig instappen.

Nee, een beetje meer vakantiestress is misschien toch wel beter.