Weert, het einde….

De aanleiding van het weekend was om n.a.v. mijn onlangs gevierde verjaardag, iets te doen met z’n allen. Gisteren verwend met een bijzonder cadeau: het grote Maarten van Teeffelen boek. Een collage van ruim 50 jaar geschiedenis Maarten, gebundeld in een fotoboek. Samengesteld uit honderden foto’s uit alle hoeken en gaten vandaan gehaald. Erg mooi en zeer bijzonder.

Na een korte nacht, laat ik Ariane en John nog een keer luidkeels hun bijna goddelijke stemmen door het huis galmen. De kalk valt nog net niet van de muren, maar ze zijn wel wakker en daar gaat het om. Vandaag hebben we weinig tijd om te ontbijten. We gaan op weg naar Neeritter, een klein plaatsje tegen de Belgische grens, waar we op forellen gaan vissen. We hebben een vijver gereserveerd van 7:00 ‘s-morgens tot 12:00 uur. Als we rond 10:00 aan komen kakken in ons niet-vissers outfit, begroet de eigenaar ons met een sarcastisch: “Nou mooi op tijd mensen, het begon om 7:00 weet je!”. Ik brabbel wat terug, want ik heb daar weinig zinnigs tegen in te brengen en schuif de schuld maar op de kinderen. Na wat masseerwerk om zijn stemming te keren maakt hij er verder geen punt van en geeft hij aan dat we wel wat langer door mogen vissen dan de geplande 12:00 want het is toch niet zo druk. Missie geslaagd.
We hebben de hengels gehuurd en op de vraag of we nog spullen bij hebben van schepnet en zo, antwoord Jeffrey bijdehand: “We hebben alleen een goed humeur bij”. Hij weet genoeg, we moeten de full monty uitrusting hebben. Schepnet, leefnet, aas, angel verwijderaar, alles.

Brian en Kenny in actie om de eerste Forel binnen te halen!

Het is een prachtige ochtend, in een bosrijke omgeving met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. We verdelen ons rondom een grote vijver, meer een klein meertje. We hebben een arrangement van 25 forellen besteld. Zo gezegd zo gedaan. De eigenaar dropt 25 spartelende jongens de vijver in en de jacht wordt geopend. Het is even wennen om een spartelende meelworm aan een hakje te prikken, maar we zijn geen van allen bang en gaan er voor. Er moet eten op de plank komen. De jagers zijn in ons wakker gemaakt en de jagende honger moet gestild worden.

Al snel heb ik als eerste een tegenstribbelend hoofdgerecht aan de kant weten te krijgen en in het leefnet geparkeerd voor een uitgestelde, maar zekere reis naar het hiernamaals. Brian volgt snel en heeft er in rap tempo een paar gevangen. De rest volgt ook en na een uurtje of twee hebben we een stuk of 12 flinke forellen gevangen. De uren daarna volgen er nog een paar om uiteindelijk op 14 stuks te eindigen.

De vangst van vandaag!

Onze vijver ligt tegen het restaurant met terras aan. Door het mooie weer is het terras aardig gevuld met fietsers, wandelaars en vrijgelaten bejaarden. Ons vissersavontuur komt ten einde en het wordt tijd om in te pakken en te gaan. De 14 forellen moeten nog wel meegenomen worden. Gezien onze uitmuntende voorbereiding hebben we natuurlijk niets bij wat lijkt op een object waar je 14 forellen van 40cm lang in kunt vervoeren. Ik regel wat vuilniszakken en ga op weg naar het leefnet waar de vissen nietsvermoedend liggen te wachten. Dan moet het verstand op nul en moeten de vissen uit hun lijden worden verlost. Een harde klap op het hoofd is een van de effectieve methodes om de beesten uit hun lijden te verlossen. Ik pak ze dan ook een voor een om het vonnis te vellen. Het geluid wat daarbij wordt geproduceerd is laten we zeggen bijzonder. Het bloed wat toch wel een beetje de weg naar mijn trui en gezicht weet te vinden, valt niet te verbergen. Ik draai me na afloop nietsvermoedend om en zie dat het halve terras met afschuw het tafereel heeft gadegeslagen. Die eerst zo aardig ogende man die met z’n kinderen ontspannen en grappend rond het meertje bezig is, is plots veranderd in een moordlustig wezen zonder geweten.
Een onschuldig kopje koffie op het zonnige terras is plotseling veranderd in arena waar gladiatoren een oneerlijke strijd hebben uitgevochten…..

De forellen in de zakken en toch maar een kopje soep en een tosti. De blikken van de terrasgangers lijken dwars door me heen de prikken, maar de kids hebben die indruk niet, dus het zal mijn eigen verbeelding zijn, toch….?

Monique, Joyce en Jessie hebben vandaag andere keuzes gemaakt dan onderdeel van de natuur te zijn. Ze zijn wezen outlet shoppen in Roermond. Door drukte en te weinig geld zijn ze rond dezelfde tijd als wij weer terug op het park. Onderweg hebben we in de supermarkt wat spullen gekocht voor een heerlijke maaltijd Forel. We maken ze thuis allemaal schoon en zes stuks worden omgezet in een culinair hoogstandje om je vingers bij af te likken. Met deze zelfgevangen heerlijk maaltijd, sluiten we een heerlijk weekend af.

De gebakken vangst

Een weekend waar de sfeer optimaal was, we elkaar weer de tijd hebben kunnen geven om bij te praten en de band te versterken. Een weekend waarin wederom duidelijk is geworden hoe belangrijk familie is. Vrienden komen en gaan, goede vrienden komen en blijven. Familie is er altijd en blijft of je wilt of niet. Een heerlijk weekend met heerlijke mensen. Dank jullie wel, ik hou van jullie allemaal.

Lekker in de zon van Weert!

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

 

Aantal keer gelezen :317