Wieërt, we zijn er

We zijn een minuut of 6 onderweg en Jessie slaapt al, I rest my case. We vertrekken met twee auto’s op weg naar het Limburgse Weert. Buiten wat files een rustige rit.

Een mooi vrijstaand huis staat ons op te wachten en biedt ons een mooi, maar koud onderdak. Het is binnen namelijk kouder dan buiten. Het duurt even voordat ik de CV ketel aan de praat heb, maar dan eindelijk begint het aangenaam te worden binnen. Ondertussen hebben we op ons terrasje bij het huisje ons eerste biertje gedronken en wanen we ons in het buitenland. De plaatsnamen hier zijn ondertiteld in het Limburgs: Weert wordt vertaald als Wieërt, het moet niet gekker worden.

We eten lekker Indisch wat we eerder die dag hebben gemaakt en meegenomen naar het vakantiehuisje. Met kaarten en dobbelen breken we de nacht in stukken om uiteindelijk in stilte de Limburgse nacht te omarmen en onze vermoeide lijven te ruste te leggen.

Plannen van de kids om de volgende ochtend om 10:00 uur te gaan zwemmen, lopen op niets uit, het niet zetten van de wekker heeft de plannen rond 11:00 beëindigd met een gezamenlijk brunch waarmee we de dag openen zonder te zwemmen. Er was wel een snoeiharde versie nodig van de titelsong van Ariana Grande met John Legend in Beauty and the Beast om ze uit bed te krijgen, een echte aanrader overigens, prachtig.

Het eerste staat de Escape room op het programma. Op een half uurtje rijden naar het plaatsje Echt (in het Limburgs Ech geschreven) staat het entertainment centrum All in Echt ons ter beschikking. In de Escape room krijg je 45 minuten de tijd om via raadsels in een sprookjesachtige kamer de uitgangscode uit te vinden. We splitsen ons in twee groepen in twee aparte kamers om beide na 45 minuten teleurgesteld over het resultaat de deur automatisch open te laten gaan, om even later met een bord met de tekst “Amateurs” op de foto te moeten. Rare jongens die Limburgers.

We maken ons via een pauzedrankje op voor het volgende programma: karten. Met een belachelijke startvolgorde waarbij ik als laatste moet starten, vecht ik mij in de race knap terug naar een derde plaats ondanks duidelijke hinderingen door zonder namen te noemen iemand die tijdens de race ligt te slapen.
Jeffrey is het snelst, gevolgd door Kenny. Monique als goede verzorgster neemt de laatste plaats voor haar rekening zodat ze de rest in de gaten kan houden als een moederkloek die haar kuikens beschermd.
Een pijnlijke constatering na afloop dat papa niet meer het snelste of de sterkste is. Confronterend is het dat je kinderen je voorbij streven. Gelukkig dat ik mag betalen, dat kunnen ze niet, mietjes. 

Voorbereiding op het karten

We sluiten de middag af met een BBQ in het restaurant aldaar om rond 20:00 uur terug in het huisje terug te keren.

Om de avond in te luiden gaan we bowlen. Ooit een sport dat ik in competitieverband aardig onder controle had, vanavond is daar niets van terug te vinden…
Wel super gezellig en bij terugkomst toepen we ons de nacht in om uiteindelijk moe en voldaan in slaap te vallen. Morgen staat er weer een activiteit op het programma waarvoor we al om 9:00 weg moeten.

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

Aantal keer gelezen :184