Portugal 5

De tweede dag in Porto begint met eenzelfde bustour als gisteren, maar dan de andere kant op. Het gaat de kastelen tour worden. Geen kasteel gezien……

De route gaat ook langs de kust van Porto en binnen een kilometer dropt de temperatuur van 30 graden naar net boven de 20. De Noordoostelijke wind is hiervoor verantwoordelijk. Een straffe koude wind die over de oceaan wordt geblazen neemt deze kou mee. De route eindigt weer in de stad waar de temperatuur weer boven de 30 graden springt.

Dat je op vakantie Max tegenkomt had ik niet gedacht. Hij zit in de grootste winkelstraat van Porto. We praten wat en ik ga zelfs met hem op de foto, een foto die ik graag met jullie deel. Het is een mooi moment en met een lach op mijn gezicht ga ik op de foto. Ik krijg zelfs nog een paar schoenen mee, van Max, een schoenenwinkel, in Porto…

We shoppen nog wat verder en gaan op tijd terug naar ons Hotel. Jessie heeft een afspraak om van die, hoe zal ik het omschrijven zonder de vakantie te verpesten, weinig stijlvolle, ietwat ordinaire, maar in haar ogen o zo mooie, nepnagels te gaan zetten.

Ik kies er voor niet bij dit ritueel aanwezig te zijn en ga naar het strand. We zitten tenslotte in een Hotel aan het strand, maar hebben nog geen zandkorrel tussen onze tenen naar boven voelen wurmen. Op het strand aangekomen vraag ik me af wanneer het aangenaam begint te worden. Ik twijfel of ik mijn shirt wel uit moet trekken. De frisse Noordoostelijke wind van Porto is 50 km verderop waar wij zitten er niet warmer op geworden. Toch zit het strand gezellig vol met mensen. Alle ingredienten zijn aanwezig: een blauwe zee, een breed wit zandstrand, badgasten incl. krijsende kinderen, parasolletjes en windschermen, veel windschermen. Ik laat me niet kennen en ik trek mijn shirt uit. Naast sidderende geluiden van vrouwen die hun bewondering niet kunnen onderdrukken, krijg ik kippevel.

Ik lig dus te verkleumen op het strand in Portugal waar het hoog zomer is. Het strand ligt vol met mensen dus het moet aan mij liggen. Het is inmiddels 17:00 geworden en ik moet zeggen dat het went. De warme zon op je huid wordt gekoeld door een frisse bries, zweten is er niet bij, bruin wordt je toch wel en iedereen heeft het naar zijn zin. En daar gaat het uiteindelijk om, maar ik ben er klaar mee, ik ga terug naar het hotel.

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

Aantal keer gelezen :192