Als je aan kinderen begint, weet je niet echt waar je aan begint. Je weet niet wat er op je pad gaat komen en niet wat er op het pad van je kind gaat komen. 23 jaar geleden was Kenny aan de beurt en mocht het levenslicht aanschouwen. Een heerlijk jong wat alleen maar plezier heeft gehad in zijn leven. Het verlies van zijn moeder 10 jaar geleden heeft hem een gigantisch litteken meegegeven, maar niet uit het lood kunnen slaan.
23 jaar lang hebben we onze ziel en zaligheid gestoken in het opvoeden en begeleiden van een lekkere bolle baby tot de volwassen man die hij nu is. Van strikdiploma via zwemles naar school, van rijbewijs naar beroepsonderwijs. De eerste lange etappe van 23 jaar heeft hij een een paar weken geleden met een HBO diploma afgerond.
Kenny en ik
Hij is klaar. Kenny is klaar met zijn etappe en klaar om het peleton in zijn eentje te verlaten. Een zware bergetappe staat op het programma. Hij zal makkelijke etappes meemaken over vlakke gebieden en zware etappes met hobbels en bergen waarbij hij het gevoel krijgt dat hij het niet gaat halen. Het zullen etappes worden met een rugzak. Een rugzak met het geloof in de goedheid van de mens, een rugzak met ideeen hoe de volgende etappes er uit moeten gaan zien. Een rugzak met het geloof in zichzelf, overtuigt van eigen kunnen en van het bereiken van zijn doelen.
Mijn doel is bereikt, het was een prachtige etappe Ken, mijn werk zit er op. Maar onthoud goed dat ik in de bezemwagen zit en er altijd voor je zal zijn…..
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :547
