De afhankelijkheid van kinderen aan hun ouders is aandoenlijk en tegelijk een van de belangrijkste redenen waarom wij mensen tot de intelligentste soorten op aarde behoren. Hoe heerlijk is het niet als je die kleine hummeltjes in je armen kunt sluiten en ze op je schoot in slaap vallen? Hoe heerlijk is het als ze verdriet hebben en naar je toekomen om getroost te worden? Hoe vervelend is het dat ze in de pubertijd alleen nog maar naar je toekomen om het zakgeld te innen?
En toch is het een heerlijk proces om voor je neus te zien ontwikkelen. Van kleine spruiten tot grote bomen in de kracht van hun leven. Jeffrey en Kenny wonen, werken en studeren in Breda. Kayleigh doet hetzelfde in Amsterdam. Volwassen kinderen die hun eigen koers aan het varen zijn. Twintigers die de kansen die het leven hun biedt met beide handen grijpen. Midden in het leven, aan de vooravond van werk, carrière, relatie en zelf misschien kinderen.
In dit mooie en natuurlijke proces verandert de relatie met je kinderen rigoureus. Ze vallen niet meer op mijn schoot in slaap, maar ergens op de bank na een zware avond stappen. Als ze nu verdriet hebben komen ze niet meer als eerste naar mij toe voor hulp. Wanneer ze het ergens moeilijk mee hebben, lossen ze het eerst zelf op of in hun omgeving voordat ze naar mij komen. Financiële ondersteuning is minder nodig. We hebben ze blijkbaar alles meegegeven om hun leven zelf te gaan leiden.
Je ziet elkaar steeds minder en als je elkaar ziet, is het weer heerlijk en zeg je: ”We moeten snel weer eens afspreken”. Goed bedoelde initiatieven die moeilijk ten uitvoer zijn te brengen omdat we het allemaal druk hebben. Totdat Kayleigh laatst het initiatief nam om weer af te spreken. Met grote moeite en heftig heen en weer ge-app komen we tot een afspraak en gaan we komende vrijdag wat leuks doen met elkaar. Eenzelfde proces wat we met vrienden regelmatig doormaken. Een proces dat mij doet beseffen dat ze niet meer alleen mijn kinderen zijn, maar ook mijn beste vrienden zijn geworden……
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :147
Leuk stukje ! En zo herkenbaar!