In de bedstee

Na de rollercoaster vakantie naar Sri Lanka met onze zes kinderen, hebben Monique en ik elkaar getrakteerd op een lang weekend samen weg. Friesland is de provincie die we allebij niet zo goed kennen en we hebben Workum als onze bestemming uitgekozen. Oom Lammert en Tante Klaasje zijn onze gastheren, althans zo heet de Herberg waar we vier nachten hebben gereserveerd. Na 60 dagen prachtig weer boven de 20 graden in Nederland kiezen wij als eerste dag om te vertrekken de 61e dag waarbij het nog geen 17 graden is en het regent. Knap geregeld…..

We laten het de pret niet drukken en vangen onze twee uur durende reis aan naar Workum. In de herberg aangekomen worden we naar onze kamer geleid wat niet meer is dan een bedstee in een tuinhuisje. Ze hebben de voormalige feestzaal vol gezet met een aantal tuinhuisjes waarin een bedstee is geplaatst, een badkamer met een douche waarin je onder een tinnen gieter moet douchen en je behoefte moet doen op een plank met een rond gat er in. Dan is er nog anderhalve meter ruimte over om te zitten en dat is het…

Nu zijn wij mannen natuurlijk gewend om met minimale middelen het maximale uit die situatie te halen. Geef ons een biertje en een boomstam om op te zitten en we zijn blij. Laat ik nu net geen man als reisgenoot hebben meegenomen maar een vrouw. Dan gaat een biertje en een boomstam niet werken en moet je met iets beters op de proppen komen. Met een vrouw op stap betekent dat de minimale middelen worden uitvergroot tot maximale problemen. Dit alles bereikt haar hoogtepunt met de opmerking: “Okay”. Als Monique Okay met een zekere toonzetting uitspreekt dan weet ik genoeg, dan moet je oppassen. Dan liggen er eieren op de grond en moet je heel voorzichtig opereren. Ik kies de strategie van afleiding in de hoop de situatie niet uit de hand te laten lopen en stel voor het stadje te gaan verkennen. Vrijwel gelijktijdig met onze aankomst krijgen we contact met de overburen waarbij de overbuurvrouw dezelfde symptomen vertoont als Monique. Deze vrouwelijke katalysator versterkt het gevoel en haar opmerking: “En in het stadje is ook geen moer te beleven” maakt de situatie er niet gemakkelijker op.

Ik houd me stoïcijns vast aan mijn strategie en we verkennen het stadje. We lopen een klein uurtje naar het ijsselmeer waar tientallen kyte surfers hun kunsten vertonen. We eten heerlijk wat in het strand paviljoen en lopen door de regen terug naar ons tuinhuisje met bedstee en tinnen gieter douche.

In de kroeg waar we ‘s-avonds nog een afzakkertje nemen voelen we ons echt op vakantie in het buitenland. Je verstaat er geen woord van, van dat Fries, maar als we later onze behoefte in het ronde gat hebben achtergelaten en ons klem in de iets te korte bedstee te ruste hebben gelegd is het toch wel bijzonder en zijn we blij dat we er zijn, in Workum.

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

Aantal keer gelezen :125